Aşk Ömrünle Bin Yaşadın Yetmez mi Artık

varlığına amenna ey aşk inkara yok imkan
sıcak vuruşları kalbin tam ortasında
yaz kış bahar ve hazan
bazen beyaz bir örtü bazen yemyeşildin
sonra sarı yüzünle gülümsedin
hüzünlü mevsiminde ömrün
ansızın bir irkiliş
hem zamanı hem gözleri farkediş
yüzümüze çizgiler işlemiş zaman
gözlerden fer gitmiş
emanetmiş güzellik
geçiciymiş yiğitlik
tek geçmeyen senmişsin
acı da olsa farkettik

uzun sürdü misafirliğin
biz bıktık biraz senin de yorgun gözlerin
kaldıkça yanacak ikametgâh
iyisi mi sen koyul yoluna
biz el sallayalım her sabah
ziyaretin kısası makbûl malum
geç geldin madem tez kalk
ev bark pek dağıldı yavrum
şimdi beş beden büyüksün tene
düşüren utansın gönlü bu derde
unutma yolun sonu uçurum
sen masum ve mağrur yerinde otur
elbet bir gün senin de sonun olur

toprağa yollayamadı kimseler seni
mecnun'u , ferhat'ı,kerem'i
senden önce vardı ya toprağa hepsi
sen istersen kal ve gönlünce yaşa
ölümle beden ölür amma
inan ki ruhumuzun iki eli yakanda....