Aşk!!! Tellerinde Kalbim Kaldı...

Yokluğun,
Ne acı veriyor bana, bilemezsin...
Hüzün bulutları sarıveriyor kentimi sen gelmeyeli
Çok yalnızım.
Yalnızlık şarkılarının şakağında asılı kalmışım
Kemirir ruhumu yanık ezberler,
Ben senin adına ne şiirler yazmışım...
Söyleyemiyorum belki ama
Özledim seni,
Yüreğimden bir kuş uçurdum kanadında sevda işlemeli
Ne vakit konarsa pencerene bende bir ümit daha yeşerecek...







Alışmak, sana alışmak
Her an seni yaşamak
Her tümcenin yitikliğinde anlamak seni
Ya da anlamlara yüklemek serseri gözlerini
Çok zor sensiz olmak
Her çıkmaz sokakta sana kavuşma umudu taşımak belki de
Hayat işte yenileceğini bile bile
Kahretsin yolumu bulamıyorum
Karanlıklar içinde zifirleşiyorum
Yönünü şaşırmış bir kuş misali
Aşk tellerinde bende can çekişiyorum





Kopamadım zaten
Bırakamadı seni yüreğim
Yanılgıya düşeceğimi bile bile haktan seni diledim



Sadece sana bakmak istedi bu gözlerim
Karanlığına gömüldü yüreğim
Ellerimde papatyalar senin için fallardan medet bekledim
Suçlu muydu hislerim?
Sevmemeli miydi yoksa?
Şu zavallı kalbim!!!
Ne olur , bırak!!!
Yalandan da olsa
Benim olduğunu bileyim
Sevdiğim.


Yarına umut ekmeliyim,
Suya yazmalıyım hasretimi
Belki olurda bir gün yeniden seversin beni.




Fırtınalar kopuyor yüreğimde
Deli fırtınalar.
Sen yoksun diye yönünü şaşırdı bulutlar
Baksana
Yağmur gözyaşlarıma inat
Yağmıyor artık!!!
Sular ise sessiz...





(songül ablama teşekkür ederim desteği için)