Aşk Uçar Anı Kalır

kayıp güneşin yok olan ışıkları
bir damla göz yaşıyla örttüğü
simsiyah gecenin sürgün vaktine
sus çoğaltıyor dokuz boğum

sırılsıklam ıslanan umutları
acı büyütüyor uçurum uçurum
düğüm düğüm çözülüyor
gözlerinin kıyısına sığındığı sandığı
inanıp kandığı
sonu aynı biten hazan tutulması

üstlenirken göğünde yırtılan
zemheri mavileri
susmayan aklın iniltileriyle
köz düşürüyor
içinde kopan karmaşalara

düş boşlukları dalgalanırken
aşka inanmışlığı kilitleniyor
içsel ihtilallerle

puslu yalnızlığı kendi içinden
ayrılık yollarına kül döküyor
suskun nefesinden
ağladıkça dağlayan küs kırıkları
aşk eksiği sağıyor yasla

yıldızlar pul pul simlerini dökerken
yüreğinde esen ince rüzgâr
bir kadın üşütüyor yalnızlığa

kimse bilmiyor...