Aşk Ve Şehvet

şehvet yangınında aşk odunları
yanıyor aşk anlamı olmayan yüreklerde

harcanır aşk bilinmez çakallarca
yetim kalır hayaller gün batımıyla

sürüklenir salyangozca bir yılan hışırtısı
bir akrep zehriyle
kirletir aşk sahnesini budalaca
ses tonuna güzellik maskesi giydirir
bedeninde sevgiden libas
ama koynunda şehvet
aşkı zevkine etmiş alet

böyle olunca kuzu kuzu başını verirsin cellâda
kalırsın yalnız
her adımın bedduada

yanaklarında biçilir adice sevgi
ekilir dudaklarına lanet
yanaklarına hüzün
dünler mahpusunda dönüp
dikenlere üstünde takati kalmayan bakışlarla
yürüsün fırtınalı tiksinmelere

uzatır kırmızı gül
etrafında uçuşan aşk sözcükleri
Mecnun çöllerinde Leyla'sını arayan biri olur
ama anlamlı hayallerden kopuk
sergiler lanetlik yüreğini
bir sonraki günlüklere

sen...

aşk öyle kolay bir kanat değil takınasın
öyle kolay bir düş değil göresin
kolay değil hayal edesin

gönlü sevdalanan, sonra terk edilen yürek
sil gözyaşlarını
sana çektirilen acı sonun değil

şehvet siperlerinde gizlenmiş izmarit
yakmak ister gönül limanını
sen denizlerin gözlerine sığın
yaslan mavilikler ülkesine
gör sahipsiz virane zevklerine ranza olmuşların halini
düşlerde çöp toplayanların halini gör
ve limanda gerçek hayallerinin vadisine kon

kapat sahtekâr not kapılarını
kapat ziyaretçi akreplere sessizliğini