Aşka Küstü Şair..

Sözlerin en gaddar yanıydı ümitsizliğimin..
Umarsızlığını buruşturup attığım kağıtlar bile kaldıramadı.

Ayağı kaymış ahşap masanın altına saklandı bekleyişlerim..
Acemi yağmurlar ıslatamadı geçmişimi.
İsimsiz kaygılar biriktirdim ellerimde..
İncinen her mısra küstü şair'e...
Bulanık şiirler okuyordum dur duraksız..
Çaresizliğimi mestediyor.
Şair'e kızıyordum.....

Tortu gibi yağlamalandı umutlarım,
Zihni bulanık manevralar sardı etrafımı..
Gerçekle hayali ayırtedemediğim zamanlardan biriydi..
Karşımdaydın ama yoktun/
Görüyordum..
Dokunamıyordum.....

Hürriyeti kaçak gülüşlerin geldi satırlarıma..
Yazdırdı.....
Hissettirdi kıvrımlarında aşkın ateşini..
Yaktıkça öpüşlerin dudaklarımı,
Dizelerime yağmursuz öksüz bulutlar çöktü.
Akıp giderken kalemimden sensizliğim
Yelkovan'ı mesken tuttu,
Akrep hapsinde kaldı yalnızlığın..
Parmaklarımı gezdirirken hazzına varamadığım şiirlerinde.
ucu bucağı tenha,
Üryan gecelerde demlendi sözcüklerim.

Hoşçakal deyişinin bir bilenmezlik arkasındaydım!!
İliklerime kadar aşığım demiştim ya..
Aşka küsen bir şair yazdım şimdi.....!

Ben bu medcezirden çıkamam sanırım.
Hasretin damla damla eritir beni..