Aşk'ın Acı Sos'u

eşiğinde bir dünya bıraktığım çürük kapım
borç haneme yazılmış en harika amme alacağım
eğik omurlarımı çökerten esnek umut payım
kutsal emarelerime düşen felaket ağrım
yarım küfürlerimin kadını...!





perde arkasına dizilmiş kurşun askerler gibi anıların vardı
içimden atılmana ret koyan kuşkulara sarılı
sonra utandığım duvarlardan
şerefine niyetli çaktığım kaçıncı şişe bu
kirli sakalımdan bile pis bakan insanlar
hiç biri umurumda olmazlardı..
alsaydın
hata paylarımı da götürseydin yanında
ya da mürekkeplerimi
ki artık beyaz teninde yazacak yerim kalmadı...!



artık bakma şiirlerime
hatta hiç okuma
sakil bir uluma say
ya da unutulmaz bir hafıza kaybı zaafı
sana güzel görünemedim evet
gitmezdin değil mi yoksa
sana yeni kelamlar üretmekti
uçkuru örümcek kendi hiç kurumayan ağla(mala)rıma
ahatapot üzengeci yıllar çekilse üzerimden
bir an olsun bitse gözlerimde filmin
ya da
gerçeği ısırmasa zihnimdeki köpekler
sevmek illa sahip olmak saysam ya da
mutlaka getirirdim bir şekilde
siyah karanfillerle de olsa yanıma...!





arsızlığın tükendiği bir sınır var
hiç bir ülkeye kayıtlı olmayan
bir dalgalara karışan köpükler biliyor
bir de yeter artık dinlemeyen içimdeki ç/ağlayanlar
nasıl acı bilebilir misin
ne yüz düşürücü
hem ağlıyor bu kalabalıklar hem yuhluyorlar
ne adamlığın kalıyor ne dilinde salavat
işte berbat ki berbat...!



diyemiyorsun işte o zaman
anlatamıyorsun
ki; o da bir zamanl...
kesliliyor sesin
susturuyorlar
asude bir sessizlik dolaşıyor başında
yine de ona toz kondurmaz ama yüreğin işte
boğazın şişer
bir damla canın bile olsa senin değildir işte
anla
yerine sığmıyorsun işte o zamanlarda
sonra
hep aynı şey hep
hep...


ah Asude ah...
günahını aldığın kayalıklar
belki de bu saflığını sevdim ya senin
neresini severim bu taşların kayaların
hangi deliği gamzelerine benzer
hangi şekilsiz yanı öpücüğe boğar bir adamı
senden çok nesi var bunların ha
bir denizin dibine sokulmaktan başka
neyine vurgunum be ahmak!
onların işi sadece ağlayanları saklamak...!




bir kaşık suda boğacaktın ya
acıyan yanına kul olur her nasılsa
fedakar yanın
sevmek nedir anlat derdin ya hep
neyini anladın ki
ne anladın ki asude...

boğzımdaki iptin hep
ben ayaklarımdan asılıyken o tavanda...!


keşke okunmasaydı
yaşanmasaydı hiç
kehribar önlüklü pusulaya cevaz konduran uzaklar
kurşuni gözlüklü ceviz kabuğu sanrılı barikatlar
kondukça üzerime yaz gününü es geçen musiki dağlar
haykırdığımı duymadığına kızmışımdır en çok
haklıydın aslında ...


hep böyle
çok hafif
daha hafif usulcacık bakardım ardından
ağladığım anlardan çok daha
lal dilimin yörüngeden çıktığı ya da sustuğum anlar işte
konuşamazdım en güçlü sandığın anlarda
susardım işte
başka şansım olmazdı
giderdin
giderdin susturucu takarak
üzülürdüm
kendimden bile kendime uzak
atardım kendimi kardelenlere
ki konuşurdum susabildiğim kadar
nasıl illet bir şeydir
bir o dinlerdi
bir o anlar..
ama bilemezsin ki
ölürce bir özlemle
devamlı cama bakan, ama el değdiremeyen bir tavan gibi yaşamak...!


yok ...
yok...
bak ay ikiyi geçmiş
yıldızlar şimdi korkar
sen gelme
git
git hadi


işte
yükseldikçe ar perdesine takılan serenatlar
münzevi bir temaşanın kırılgan yanından fısıldar aşk
kaçmakla kurtulmak arası çatışırken voltalar
ayaklarını uzatırsın kayalardan
bir yakar güneş bir ıslanır paçalar
ki; ilahi med cezir manzaralar
ve
ecnebi yardımı gibi üç harfe kalır hep çağrılar
hep ayrık hep teker, teker ve suskun acı eklerle yazılırlar

gel_git_me_aşk_ım_dön_

işte ; AŞK'ın SOS'u duyulduğundan bile çok daha acıdır, acıtır ondan...!




ToprağınSesi