Ateşin Dili

Tandırın ortasında köz,
Duvarında kızaran ekmek.
Kınalı bir el uzanır,
Baştan aşağı emek.

Sakınır göğsündeki yumakları,
Titrer üzerine,
Gerine gerine.
Şimşir tarak olur parmakları,
Zülfü alnına döküldüğünde.

Öpülesi yanağına,
Boncuk boncuk ter dizilir.
Kokusu siner,
Taze ekmeğin kokusuna.
Değip de ölmeye razıyım;
Pervane olurum
Alev bakışlarına.

Aç mısın diye sorsa,
Söylerim.
İstemem bir lokma ekmek.
Benim derdim,
Ateşin dilini öğrenmek...