Avuç İçi Fesleğenlerine

Düş akıyor uzat avuçlarını
Sürme yüzüne
Gözlerinde ki hüzün kaybolur
Korkarım sonra geceleri
Örtmezsen üzerimi
Gözlerinin siyah yorganıyla


Çekme ellerini
Saçlarım
Ellerinin kokusunu özledi
Bir fesleğenin anlık dokunuşlara
Hediyesi gibi
Her gelen
Acısından bir koku düşürmüştü
Avucundaki bin yıllık çizgilere
Sen ne zaman sevsen saçlarımı
Ben aşkın tarihini duyarım
Burnumun direğinde sızlayan


Göğsün yok şimdi
Korkunca sığındığım
Bir çocuk düşkünlüğü yaşıyorum
Uyandığımda
Gözlerin değmemişse sabaha
Ben gecede kalıyorum


Burcu Akkanlı