Ay Işığında Haziran

akasya kokusunda saklıdır Haziran
susar acıların gölgesinde
harflerin yıkılışına aldırmadan

karanlık düşlerine basınca
istasyon saracaktır yaralarını
şimdi çıkar başını pencereden
rüzgara bir şarkı da sen fısılda...

ne zaman düşsen aklıma,
şehrinin ışıkları yanar göğsümde
dalga dalga hüzünlerin
çeker birer sandalye
otururlar yanıma...
işte tam da o vakit
gözlerin buğulanır
ve ay ışığı ürkekçe süzülür kollarıma..

mevsim zamana küsünce
en çok ağaçlar ağlar
ve orman birden kimsesizleşir,
yeni bir yağmura kadar...

gülümsediğin akşamları düşünüyorum da
her akşam sabaha vuslat
her gece aydınlığa hasret
derken
uyanıyorum ki
yastığım kızıl kıyamet!

velhasıl
bir türlü buluşamıyoruz kalbimle,
hani neredeyse
dramatik bir kan davasının tarafları olarak
tarihe yazılıyoruz gitgide...

sen, davamızın tek hakimi
sahi
kalemi gerçekten kırdın mı sevgili...