Ay Ve Kadın
Penceremden süzülüyor gece
Turuncu ay uzaklardan, okşuyor bedenimi
-Kadın-
Yakınıma gel kutsal göz
Nasıl bildin üşüdüğümü
-Ay-
Karanlıkta gölgeni gördüm de geldim
Parlaklığı içinde gizli, bedenini seyrettim
Uyurken
Düşüncelerinde
Uzak ve yitik
Yakan ve titreten
Sessiz ve çığlık
Yalnızlığını duydum
Dudakların kelimelere kilitli
Yüreğin aşka
Kalemin de olmasa..
Her nefeste ağlıyorsun
Soluksuz kalmış sabahlara
Uzaktan seyrettim seni defalarca
Kendime benzettim de geldim
-Kadın-
Ah! sen
Kutsal göz
Turuncu ışık
Güzelim, canım benim
Ulaştın madem yalnızlığıma
Söyle şimdi
Bezginliğimin şahidi
Söyle bana
Ne yapmalı?
-Ay-
Güneşi kıskanırdım ben
Güneşle ilişkim varmış
Kendimden habersizmişim
O kadar yaşlı iken ben
Bunu yeni öğrendim
Ve şimdi
Mavi kadın
Dokunuyorum sana
Tüm yaradılanlar adına
Bu sabah ve her sabah
Güneş olduğunu unutma!!
..............................................................
Körfezin dost esintisiyle elele
Turuncu tülünü örttü üzerime
Kutsal göz
Gül!!
Dedi bana
Güldüm..
22.6.2010
Taşamı adeta bir sahne gibi gören şairin bu güzel şiirinde tiyatro oyunculuğu ağır basmış. Ay, Kadın (şairin kendisi), Güneş Ve PERDEEE ! (Açan da kapatan da bizzat şairdir.)
Kutluyorum.
Çok güzeldi..
Ay ve kadın,nasıl yakışıyor değil mi🙂
Başarılıydı👍
Sevgiler..
👍👍👍derin felsefe... kutlarım.