Aydeniz
hayatın yanlış yerinden yeşertmiş beni toprak
akar sulara salmış başımı deli deli çağlayarak
nihayet yok son durak çıkmaz sokak
istesem de dönemem kader yollarda zabit
felek yeminli sanki ellerimde kör kilit
etttim buldum dünyam ey kafam kimdir şahit...?
yok yok değil inan ki değil
ıssız çöllerde ruhum yaşamak bu değil
lüzumu var mı dersin daha öteye
durmadan koşarsam yeter mi telafi etmeye
ırak ırak sahneler acımaz bağrım deler
zaman düşman hayat hain dur ötesi yok yeter...!
şairım nedır bu tasa ve bu keder...ama bu tasa ve keder olmasada bu harkulade okunası şiir çıkmazdı...tebrıklerımle kardeşimmm👍👍
içsel bir söyleşi olan duyguları şiir biçimine sokarak konuşup sitem ediyor şiirine şair. Uyaklı söylenmiş amauyaklar ne kadar güzel bir ahenk oluşturmuş. şiir, beni bu uyak güzelleştiriri ancak diye dile gelmiş sanki.Haytın hiç mi hiç güzel bir şey sunmadığı bir yerdedir.Kendini o kadar yalnız hissetmekte ki bir şiir kalmıştır onu dinleyecek. Fuzuli'nin yine o sevdiğim yalnızlık beyiti gelip saplandı bağrıma: "Ne yanar kimse bana ateş-i dilden özge /Ne açar kimse kapım bad-ı sabadan gayrı"... Sonra şiir beni alıp Yunus'un garipliğine taşıdı : "Bir garip ölmüş diyeler/Üç günden sonra duyalar/Soğuk su ile yuyalar/Şöyle garip bencileyin.." İşte hüzün işte yüreğimizin yarılışı. Tebrikler Tahsin bey.
gecenin dem saldığı bir anda
hüzne boğdun yürekleri yine şairrrrr
hüzünler uzak olsun yüreğinden
hayat herşeye rağmen yamaya değer
tebrikler arkadaşım emeğin değer görsün 👍