Aydınlığıma Sığın Gece Örtse De Hayalleri

izbe rüyaların delicesine uyandığım sabaha izlerinde kaybolurken zaman .
şikayet eder akşamlar sonu olmayan aydınlıktan...
gözlerimin dumanına gömdüm hayallerini.
günbegün begonya açar mevsim hayale yasından.
bir elvedayla gece tenhalaşır gün aşırı bulutlar misali.
ve yeni bir başlangıçtır artık merhaba sabahın en azılı yolunda .
güneşin kavrukluğu teninde savrulan.
hangi aşka dönsem bir yanım hep zemheri.
aydınlığıma sığın gece örtse de hayalleri...

soluksuzca yaşanmıştık halbuki zamana, hayal tutmadan hıçkırıklarımızı.
kartondan aşklarımızı sığdırmıştık ufacık hayallerimize.
akşam düşe inat batırsa da güneşi.
ve hala sızlasa da dünden kalma bir sızı
kaybetme benliğimdeki seni...
kaybetme zifiri örten gözlerimi.
en tutarsız yerimizden bile ateş fışkırmıştı oysa bizim
şimdi sen sadece vazgeçme hayallerinden.
iki yakanda cevap arasa da kaderin elleri.
aydınlığıma sığın gece örtse de hayalleri...

gün yine doğdu dünden bağımsız geceye bağımlı,
çığlıklarıyla çocukları kovaladı kuşlar düşlerinde,
en masum halleriyle;
sivrildi,doğruldu,eğildi,büküldüler;
düştü,
düşürüldüler belki.
yeni bir düş kurdular çaresinde zamanın.
onlar bile vazgeçmediler;
sen gecenin dibine kadar batsan da gözlerin terli,
aydınlığıma sığın gece örtse de hayalleri...

susuz kalan tümcelerimi sula gözyaşlarınla.
uçurtma bağla gökkuşağının ardına bıkmadan.
hayallerimiz asılı kalmasın aşkın tellerinde.
yarına umut aşıla bıkmadan.
var mıdır ben gibi seven düşün.
çık şimdi işin içinden çıkabilirsen.
kaldır elleirini semaya.
duan duamdır bu sonbaharda.
son gelen baharımızda...

mevlüde ablaya hediyedir...
songül karadağ taştan-hamza okumuş.