Ayık Kalamıyorum..!

Kör düğüm çözüyorum,
Ayrılık bulaşmış ellerimle..
Yanı başımda anılar var
Bir yandanda onlarla dertleşiyorum..

Sıcak bir kahve oluyor yitik dudakları
İçemiyorum,ellerim dolu ..

Bir kaşım daima havada
Hayata olmaz diyor,olmaz
Bu kadar yüklenilmez bir kalbe
İsyanını belli ediyor bakışlarım.
Dermansız bir kalp çarpıntısı işte
Sudan çıkmış balık misali
Bir kova suda hayat arıyorum..!

Yağmurların sesiyle irkiliyorum sonra
Yol kenarında akıyor çamura karışan sular
Acaba diyorum,acaba!
Ayak izleri varmıdır ki onlarda?
Yada bir damla değmişmidir tenine?
Ben zerresine hasretken
Sürükleniyor mu asfaltta..?

Gül geç diyorlar,hayat kısaymış!
Gül/meler geçti benden..
Hayat of çekmelerim kadar uzun..

Gecelerin uykulu zamanlarında gözlerim apaçık
Düş kırıklarım batıyor tüm bedenime
Uyuyamıyorum..
Olmamışlıklar var dört duvarda
Birer birer sayıyorum hüzünlerimi
Ne nefesim yetiyor,nede sözcüklerim
Gün doğsun diyorum,güneş olsun
Ben yine onsuzlukla kavrulayım..
Dumanım çıksın göklere
Bir buluta saplansın
Yağmurlar yardım etsin,düşsün tepesine
Belki hisseder diyorum..
Sonrada gülüyorum..
Saçmalama diyorum,saçmalama..!

Bir meyhane,dört ayaklı bir masa
Çal diyorum kemancıya,çal
Kemanın namelerinde masanın ayakları yerden kesiliyor
İlk kadehi alıyorum elime
Yudum yudum içtikçe benimde ayaklarım yerden kesiliyor
Havalanıyorum durduğum yerde
Sonra ışık hızıyla anılara gidiyorum
Saçları geliyor önce,
Sonra gülüşüyle birlikte bakışları
Sesini duyuyorum sonra
Ellerine dokunuyorum
Kokusu geliyorki burnuma
Ayağa kalkıyor bütün uyuyan yanlarım..!
Doyasıya yaşıyorum,yaşadığım an(ı)ları
Gülüyor yüzüm,
Seviyorum seni diyorum
Boynunu yana bükmüş,Bende diyor..
Tam öpeyim diyorum alnından,
Şişenin dibi görünüyor,keman susuyor!
Sonra herşey eskisi gibi oluyor
Masanın ayakları yerde
Benim ayaklarım yerde
Aklım hep sende..!
YAZAR_DEMODERN..