Ayna Fetva Verince

Ayna Fetva Verince

Ela göz, mahmur bakis,
Aynaya baktim sabah,
Gönlüm bahar, simam kis...

Dünden eser kalmamis,
Ömür geçmis ben onbes,
Saçlarima kar yagmis.

Çisi çisi su sesi,
Bakisirken aynayla
Müthisti ezan sesi.

Yika kirli yüzünü,
Dedi, seher vaktinde,
Anladi içyüzümü.

Derken gün isiklandi,
Tekrar ayni hengâme,
Mevcudat ayaklandi.

Titredi ayaklarim,
Ayna fetva verince
Buz oldu yataklarim.

Ki silkinip ürperdim,
Ayna tufan gibiydi,
Ve son defa söz verdim.

Huşu, bendimi sardi,
Ümit, korku, muhabbet
Bir füsunlu bahardi.

09.02.2006 Bursa