Ayrık Otu

Adın parşömende kurumayan engizisyon karanlığı,
Bir düş (re)formu lazım bu vakitsiz gidişlere...

Mührü güvercin öpüşlerinin,
Kurt uluyuşları ile ıslanır,
Ve bir ılık ormanında,
Söğütler insanları içerisine alır gölgelerin,

Aya İrini ellerini kapar gözlerine,
Yağar upuzun bir hüzün boyu,

Genze takılan intihar maisi,
Köşe bucak,adım başı yalnızlık,
Soğuk bir küvet,
Dibinde yamalı hissiz bir ceket,
Vestiyersiz,yersiz,

Ortalık yerde sevişir gök,
Utanmadan bin sevgi şiddetinde,
Doğurganlığından yıldızlar nasipli,

Tek kişilik ipek tabutta uyur,
Ölüm ve hayat;

Adam geceye sarılır düşer,
Gün/dönümlerinden,

Kadın bileklerini eskizler,
Batımlarında güneşin,
Kızıl;

Ayrık otu salar ruhunu toprakta,
Üzerinden ölü bir tren geçer,
Kolu kanadı kırık.