Ayrılığın Adı Sonbahar

Ayrılığın saati çalarken,
Gözlerim seni arar oldu.
Bu şehir sensiz olmazken,
Güneşim doğmaz oldu.

Ayrılığın adı sonbahar kaldı.
Şimdi her şey bir hatıra oldu.
Sen de gittin ya şimdi,
Canımdan öte can gitti.

Gözlerim ağlamayı bilmezken,
Gözyaşı buharıyla yandı gözlerim.
Birbirimiz için ölesiye severken,
Bu sebepsiz gidişi bilemez oldum.

Sana her fedakarlığı yaparken,
Bu vefasızlığı anlayamadım.
Şimdi elim kolum bağlı,
Bir köşede bekliyor oldum.

Sen varken zaman kavramı yoktu
Şimdi bir günüm bir yıl oldu.
Ankara cennet iken seninle,
Şimdi dünyam cehennem oldu.