Babamın Ardından Ağıt/ lar


1.

uğultusunu duydum baba!

yeryüzünün ulu uğultusunu

ölü bedenine kapandığımda


üstelik gül zamanı

bunu nasıl anlatırım

gırtlağımda büyüyen yumruğa


ağladım da şadırvanda güvercinler ağladı

gülüş-cümbüş birlikte diktiğimiz kavaklar

karalar bağladı


içime döndüm baba tırnakladım içimi

seni benden koparan yazgıya çattım

teptim dilimi


dövünmeler dualar.. derken koyduk tabuta

günyüzü göremeyen yüreğinle beraber

fukara ellerini gariban gözlerini


sonra sırtladık seni

neyzen tevfik kavminden üç-beş adamla

bir gözyaşı selinde verdik toprağa


anamı dayanaksız beni tümden takatsiz

ağır ölüm bilgisi’yle bırakıp gittin

gittin ya baba!


güyâ gül zamanı: kıpır kıpır bir sancı

hadi oğlum, diyecektin, ufaktan söyleyiver:

-hangi kapıyı çalsam karşımda buruk acı


gerçekten oldu bunlar:

kaç yarı-gece birbirimizin yarasına yaslandık

sabahları üstümüz iki karış kırağı


şimdi bana bıraktığın iki cânım mîrası:

mintanında kurumayan teri seveyim

ve tanrı’ya yalvarırkenki doğallığını


ömrünü seveyim senin

nohut tanesi kadar haram bilmez ömrünü

ölünü seveyim

2.

güneş paramparçaydı

gökyüzü kıymık kıymık

kefeninde gül açmış

ah bu nasıl karşıtlık


yeryüzü kurumuştu

dağından ırmağına

ölüm konuşurken mi

yedi düvel susmuştu


yırtık bir rüyâ bulsam

onarır mıydın baba?

hayat benden boşandı

gitti(n) çok ıraklara


Mayıs-2001


(*): Şiirli Çıkın, Haziran 2001, Sayı 15

20 Haziran 2021 233 şiiri var.
Beğenenler (16)
Yorumlar (12)
  • 2 yıl önce

    Ölümünün derin iz bıraktığıdır baba kıymetlimizdir yeri doldurulamayacak eksik yanımızdır Kutlarım Bünyamin bey