Badem İçi Aşk Tiradı

Zaman ağaç yapraklarında mevsim koleksiyonu yaparken
Eylül gölgesinde toplanıyordu şairler
Aşk Tanrı selamı veriyordu o sırada düşlere
Kırıta kırıta esiyordu rüzgar hayallerin üzerinde
Öylesine bir günü süslüyordu Tanrı işte
Notaların resmini çizerken kalbime ölüm
Ben ben yine seni seviyordum gülüm



Kadınlar iyi adamları sevmiyor diyordu şairin biri
Şiirler küsüyordu hayata
Bir ilham perisi badem soyup yediriyordu sözlerine
Badem gözlü çocuklar doğuyordu gözlerinde,
Gözler ki şiir, gözler ki başka
Kadınları da, adamları da
İyilik büyüsü ile mühürlüyordu aşka
Veda senfonisi yazarken ölüm
Ben ben yine seni seviyordum gülüm


Çok açım diyordu şiir
Çoktandır kalbime bir lokma sevda girmedi
Kadın alelacele bir aşk muskası hazırlıyordu
Adam gülümsüyordu
Tevellüt kaygısındaydı takvimler doymasa da
Zaman koleksiyoncusu aşk alıp satıyordu oysa


Bir keman kalbime kara kalem bulutlar çiziyordu o gün
Gözlerimde yağmur taneleri aşkı bestelerken
Üşüyordu gök/yüzüm
Aşk ev sahipliği yapıyordu gülüşüme
Kahkahalar darbe diyordu eylüle
Şiirler yağmurda unutulmuş şemsiye
Yani sevmek bu mu ,
Susuyordun...
Sensizlik diyordun sensizlik..Sırılsıklam bir ölüm
Ben ben yine de seni seviyordum gülüm





ikibinondört

eylüllü şiirler