Bana Aşkı Öğretmedin Anne...

nasıl bi acıymış bu anne
nasıl bir yangınmış hiç sönmek bilmeyen
yandıkça yanan
yaktıkça yakan
hasret nasıl birşeymiş anne
hani yanardağlar durmadan lavlarını püskürtür ya
benim yüreğimden de hasret böyle fışkırıyor anne
uyku tutmuyor gözlerim
uyumak nedir unuttum
geceler sırdaşım
karanlıklar tek dostum oldu anne
tebessümleri kalmadı yüzümün
hep asık hep donuk hep üzgün
kızın artık gülmüyor anne
gözlerinin yaşı eksilmiyor bir türlü
o deli dolu kızından geriye hiçbir şey kalmadı
aşkın peşinde divane oldum
kendimi imkansız bir aşkın içinde buldum
hayat bu mu anne
sevgi aşk bu mu
sen böyle söylememiştin
aşık olmak güzel demiştin
ama imkansız aşklardan hiç söz etmemiştin anne
bana hep toz pembe gösterdin hayatı
her düştüğümde sen kaldırdın ayağa
ama bak şimdi sen yoksun
elimden tutup kaldıran kimse yok
bana zorluklarla mücadele etmeyi niye öğretmedin anne
bu aşk beni günden güne bitiriyor
çaresizlik beni kahrediyor anne
onu böylesine severken
onu böylesine isterken
onsuz yaşamak çok zoruma gidiyor anne
bak sevmek yetmiyormuş
hayat hep sillesini vuruyormuş
insan kendini nerede buluyormuş
her aşk mutlu olmuyormuş
sen bana aşkı öğretmedin anne