Bana İsyanlarla Gelme Sevgili

Bana isyanlarla gelme sevgili,
Herşeyi elde edebilirsin bu hayatta,
Huzuru elde etmenin değeri yoktur ki,
Kimi zaman anlamıyorsun beni,
Hayatta en büyük üzüntü ne varsa,
Bir buket yapıp veriyorsun bana,
Ne ikinci planda kalır bu sevda,
Ne altında kalır aşkların enkazının,
Bir yerlerden çıkıverir bir an,
Üzdüğünle kalırsın.

Bana isyanlarla gelme sevgili,
Kalabalıkların arasında kalmak ne demek,
Bilemezsin belki ama, bilme zaten,
Kan kırmızı dudaklarında ben olmayayım.
Çırılçıplak kalmışçasına üşüyen.
Sen karşımda dururken kapatmayayım,
Kara gözlerimi bir an için,
Yoksa kırılırsın.
Sendeki beni de gün gelir kaybedersin.

Bana isyanlarla gelme sevgili,
Bir ruh bir başka ruha aittir,
Elbet seveni vardır, belki yüzler, binler belki,
Ama hissetmiyorsa eğer kendini,
Sahip değilse bir başka birine,
Sakın kurgularına yenilme,
Yoksa yanındakini de kaybedersin.
Ardına bakmadan gider bir gün,
Oturur ağlarsın pişmanlıklarınla,
Üzme beni, üzülürsün.

Bana isyanlarla gelme sevgili,
Yok anladığını sanmıştım beni,
Sen de zerre kadar beni anlamıyorsun.
Sus sakın özür dileme benden,
Kabul etmiyorum artık, bu son olsun.
Al şu sevgin, şu resmin, şu bana ördüğün kazak,
Ben kendimi aldım senden gidiyorum.
Kaderim bu benim yalnızlığımla bir başıma kalmak,
Sen mutlu ol, gül, sev, sevil,
Sana hoşça kal demeyeceğim.
Sana veda etmeyeceğim.
Belki bir gün beni anladığında,
Pişman olur gelirsin.
İsyanlarla gelme sevgili bana.
Hayatta isyanları hiç sevmem bilirsin.