Ben Aşk'ı Hep Sana Bakmak Diye Tanımladım...

kabul !
perçinlerinden kopmuş yürek
patavatsız dökülür gözümden yaşlar...


/iflah et beni /


gün ışığına verir selamını
çiy damlası edasıyla çırpınır umut
hicran mektubu yazar siyaha çalan boğaz
İstanbul gizler öyküsünü...




kırılır sarhoş gece
gülümser sarı sabır çiçeği
flu bakışlarımda
bir özne olur adın...



aşk sabaha dokunmaktı usulca
belki de ateşe dokunmak gibi
ama
ben aşk'ı hep sana bakmak diye tanımladım...




savrulur saçlarımdan hasret yıldızları
bir hayal "bana dokun" der,
defne kokusu dolanır çocuk dudaklarıma
değerken sıcak nefesin nefesime
asla bakışına denk düşmez gözlerim
sabahın alacasında...



aşk direnebilir ten oyunlarına
insan severse ölesiye
üstelik
zamanı durduruyorsa mavi gökyüzü
sus olur acın...



kuş sesleriyle uyanır İstanbul
ayın öndördü düşler eşliğinde...
düşünsen
kırılacak camdan bir güldür aşk
renkleri düşündüğünde kızaran...


utanmamalı insan ,
parmak ucundaki bir dokunuştan
ki;
eğer ruhun aşıksa
zamanıdır artık...



ta kendisi olmalısın gerçeğin...
ta kendisi...