Ben Beş Yaşlarındayken

BEN BEŞ YAŞLARINDAYKEN

Ben beş yaşlarındayken
Ayakları topal
Döşlerinde ak, kır, kara sakal
Dede dede dedecikler...
Dışkılardan arpa bulup,
Kuru çarıklarını ıslayıp,
Sora sora emip
Yaşama tutunduklarını
Anlatırlardı!

Aaaah ah o pörsümüş ellerin arasında
Bir çiçeğe gibi dokunarak okşarlardı
Savaşın, anlamını kavramamış bu başı.

O zamanlar en büyük saat güneşti
Şafak, sabah, kuşluk, öğlen,ikindi gibi
Ve zamanı
Eşkıya saklamış kayaların
Keskin gölgeleri belirlerdi.
Gece bulunmaz
Olmazdı zaten...

Her yer iş her yer toz duman
Taş toprak, sap saman demeden
Düşüp yatarlar,
Saat zaman bilmezlerdi...

Bir tek bir radyo vardı köyde
...............Abbas dedede!

Başladığında türküler Kürtçe
Bağır bağır çağırırdı herkesi
Doya doya dinlesinler diye
Hiç kimse anlamasa da Kürtçe
Türküler dokunurdu yüreğe
.........................Kardeşçe!..

Hava raporuna gelince,
Çoğu karşı çıkardı
Allah'ın işine karışıyor
O şeytan yapısıdır diye

En çok nineler ağlardı,
Savaştan eşi, dönmemiş nineler!

Sevmezdim ağlamaları!
Anlayamazmışım onları...

Oyunlarım taş toprak çamur
Yoğrulurdu ellerimde hamur hamur
Beş parmağımın izi
Kendi yanağımda kurur!

O ak sakallı, kara sakallı, kır sakallılar
Birer birer mezar oldular!..
Benim küçücük yüreğimde
Solmaz yırtılmaz resimler gibi
Büyüklükleriyle kaldılar!

Anıları kan yükü coğrafyanın çocukları
Biz kahkahayla çınlattığımız şehirlerde
Bir birine komşu değilmiyiz iki mahalle
Düş alıp düş satmazmıyız ateş iklimlerinde
Aynı çarka ter dökmüyormuyuz
Başka başka ellerde!

Benim oynadığım topraklar
Şimdi kendi kanını emerlerde!..
Us neremizde?

10- 9- 06