Ben Bilmezdim

Sen aklıma düşünce 

Yağmur sonrası bir gökyüzü belirir içimde 

Sabaha giden yol karşılar

Rüzgarımda ötelere düşen umutları

Her zaman akmaya hazır iki damla yaşı alır yanağımdan 

Bir pencere ferahlığı der

Açar kalbimi incinen yerlerinden

Rüyalara sarıldığım geceler gelir bir bir

Dışı ekmek içi taş bir anıyla örterim üstümü

Bozkırın sarı yalnızlığına beton griliği düşünce 

Bulutlarda toz ve sis kokusu 

Açılmadan kapatır gözleri 

Düşlerinde bir hayat

Dizlerinde bir hayat büyütenlerin omuzlarına vurur 

İki açık pencere arasında kalmışlığın ağrısı 

Ben bilmezdim 

Sabah bilir 

Dağlara iz verir 

Sulara parıltı 

Kuşların sesinde haberi 

Ben bilmezdim 

Sen aklıma düşünce 

Bir çocuk gülüşüne açılır

Anılarımın okunmamış zarfları 

İnceliğin kıyısında gül dağıtır kelimeler

Zaman affeder kendini