Ben Bugün Şairim/Gerçeği Söyledim

Solar karanfil gülüşlü ay gecelerim,
yüzüm düşer penceremin buğusuna
ve gider gençliğim
yalın ayak
bir bozlak tutkusuyla
odamda boynu bükük bir yokluk
masamda son şiir
sevdim seni deli çocuk!

Sonra
sararır yıldızların rengi
sabahlarım yorar
tenini sakladığın o yitik şehri
herkesin dilinde
aynı nakaratı seslendirir Altan Civelek,
''atın beni denizlere
vermeyin ellerine
zaten hasret kalmış idim
o deniz gözlerine...''
ve yorgun düşerken dudaklar
akşama erer gün
sol böğründen yaralı sevinçler çalar kapımı
ilk günlerin sözcükleriyle
gözlerin bilindik yerlerde arar mısralarımı
sana göre hep sanat için yazdımdı
alt tarafı şiir
sevdim seni iklim bakışlım!
Sözcüklerine takılı kaldım
sonra
susturdum dilimde can çekişen sözcükleri
kınını açmadım dudaklarımın
-ki kan gölünde kaybolmasın bakışların!

Yorulur iğde kokulu masum düşlerim
kirpiklerim düşer resimlerin karesine
ve tükenir yüreğimin direnişi
izinsiz bir gösterim klişeliğiyle
dilimde son şiir,
sevdim seni,yüreğimin ilk paresi!

Sonra
gecemin koynunda büyür yalnızlık
bir türküyle titretir içimi Ali Kınık,
''bıçak gibi gözlerini
gözlerini özlemişim,
yattığım yer taşa döndü
dizlerini özlemişim...''
ve dalımdan düşer yürek
hep bilinmez kalır
ne yalan
neydi gerçek?
Ahhh...
Sızısını dindirmez şiirler
susmayı bilmez türküler
hep bana saklanırlar
oysa bir şiir ne kadar kesebilir boğazımı?
Bir türkü ne kadar söyler efkarımı?

Hadi bende inanayım
farzedeyim her mısrayı sanat için yazdım
sevdim seni ilk gözağrım!
Oldu olacak birde kafiyeye el atayım
tarumarım!

(tuttuk her şiiri sanata gizledik / yetmedi / bir fon eşliğinde şiirsel acımı seslendirdik!)