Ben Çocuk Oldum Baba

Çocukken daha mı kolaydı ellerini tutmak
Ellerim ellerine sığmıyor mu artık
Ellerim elini mi acıttı
Öyleyse hadi çık gel
Ben çocuk oldum baba!
Tut ellerimden...

Bak nasıl da mavisini yitirdi bulutlar
Kapkara bir akşam düştü yokluğuna
Yağmur yağacak gibi baba!
Yağmur bağıra bağıra yağacak gibi baba!
Korkarım ben o ıslak gürültüden
Hem nasıl korkarım bilirsin
Birde üstüne sen de yoksan
Korkudan ölürüm baba!
Ellerin olsun bu gece
Ellerin elimde olsun
Hadi çık gel
Ben çocuk oldum baba!
Tut ellerimden...

10 Haziran 2010 57 şiiri var.
Beğenenler (8)

Henüz beğenen olmamış...

Yorumlar (7)
  • 15 yıl önce

    Yazdıklarında değilim ben bu yazdıklarının ardına sakladığın o mahcup hüznünde,bu koşturmaca içerisinde ki sesindeyim ben..Bu sımsıcak seslenişlerin rotasız tekmilindeyim.. Bilmiyorum ki ben senin hayatının hangi sancıyan yanında böylesi açık seçiğim.. Bilmiyorum sana ne demeliyim..

  • 15 yıl önce

    N'apıyorsun sen şair,nasıl bir duygu yüküdür ki sendeki sürekli okurlara yığma derdinde,sürekli o duygudan feragat etme telaşındasın..Farkında değilsin belki ama içindekileri hücrelerine sığdıramayan,bir yanı ağır aksak umuda koşarken öbür yanı konumunda ısrar eden bir çocuksun sen,bu şiirin umuda,çocukluğa,babanın ufacık ellerini avuçlayan doğasına özlemdeyken okuduğum diğer şiirlerinde nasıl bir sen tanıdım ki ayaklarını yere sıkı sıkıya basmaya çalışan,bulunduğu şehre tırnaklarını geçirmiş tutunmaya çalışan.. Seni çözemiyorum,ama çok fazla çözülüyorum sana..Bilmiyorum.. Nasıl bir içtenliktir,nasıl bir iç çekiştir bu,canımı acıtan,özlemi özleme katan..

    Yaz lütfen,yaz..