Ben İmkân/sızı mı Sevdim Sevgili

Fırtınalardan sonra,
Bıraktığın tortular arasında
Öksüz kaldı, yüreğimde sevda.
Nasıl da yorgunum, yalnızlığımın çıkmazında,
Dilim lal, kalbim ayazda kardelen,
Her şeyim sensizlik.
Her yanım yarım,
İçimin kuytuları keder yüklü...
Sevdanın nağmeleri kulaklarımda.
Usumdaki yüzün karanlık,
Korkuyorum kendimden, kendimdeki senden,
Yalnızlığımın koynunda , dinleniyor gönül evim...
Sızılar içinde, dinlenmeler.
Yetmedi mi sevgili...

Biliyor musun?
Yüreğimin suskunluğunda yankılanıyor,
Sessiz hıçkırıklarımda çığlığım...
Suskunluğumla bağladım yüreğimin yamalarını.
Yama tutmuyor artık suskunluklarım, sensiz ve sessiz,
Çatlayan gönül toprağım, kurumuş can/sızım.
Devası var mı bu sevdanın.
Devası var mı sevgili...
Sonsuz, doyumsuz sevdanı savur yaralı yüreğime,
Merhem ol yaralarıma,
Nefesinle ısıt , aydınlat karanlıklarda ki ruhumu.
Kır gönlümdeki kaleleri, kurtar!
Kurtar bizi, mülteci sevdalardan...

Öznesi çalınmış sözcüklerde susma, ben gibi.
Yüreğimin/in kısılan sesini aç ve konuş sevgili,
Bir şeyler söyle, susma ölüm gibi...
Ölümün bile sesi var sevgili.
Yetmedi mi kör kuyularda , suskunluğumuz,
Yetmedi mi sevgi ırmaklarını içimize akıtmamız,
Yetmedi mi yüreklerimizde sevdayı sınır dışı edişimiz.
Yetmedi mi sevgili...Yetmedi mi?

Vurgun yemiş bahtımızda saklı sevda ateşi,
Öyle büyüktü ki...
Karanlıkların korkutamadığı,
Her rüzgar savuramaz,
Her ateş yakamaz ,
Her soğuk üşütemezdi bizi.
Gözlerinden, gözlerime akarak
Yüreğime savurduğun sevda filizlendi,
Tomurcuğa durdu,
Sevda ateşi yaktı kavurdu,
Bin yıl sönmeyen ateş misali,
Yandı bağrımızda, kor oldu,
Gam oldu, kan aktı,
Oluk oluk yürek ırmaklarımızdan
Kangrenleşti onulmaz yaralarımız,
Bunca hasret, acı, sızı
Yetmedi mi sevgili, yetmedi mi?

Biliyorsun!
Küçük kız çocuğu yetimliğimde,
Korkuyorum sensizlikten, üşüyorum,
Donuyor ellerim , ellerin olmadan,
Kokunu , sesini , nefesini özlüyorum,
Kanıyor yüreğim , yüreğinden uzak, canımın içinde,
Dindir karanlıklara mahkum yüreğimizi,
Bu kadar uzak olmak reva mı sevgili,
Reva mı , sevene reva mı?
Yetmedi mi sevgili ? Yetmedi mi?

?'Gel''
Gel yitik sevdamın durgun limanı,
Sürgün ömrümün ilk durağı.
Sarıl öyle bir sarıl ki,
Deli sevdam hapsolup , zincirlensin kollarında,
Gel be karasevdam...
Öyle bir öp ki gönlümün çatlamış dudaklarından
Unutayım aldanmışlık adına ne varsa.
Gel be sevgili gel ...
Kurtar beni oyuncu yalancı karakterlerden
Unutayım sahte sevdaları.
Unutayım yalan aşklar adına tüm bildiklerimi,
Bir ses ver sevgili , bir nefes , umudum ol.
Gel be ceylan gözlüm gel kurtar beni..
Gözlerimde ki yağmur yüklü bulutlardan
?'Gel yüreğimin sızısı gel''
Diyorsun sevgili
?'Gel'' ?'Gel'' ?'Gel''

Gelemem ki.
Bilirsin...
Sahte sevdalar , oyuncu yüzler ,
Yalancı karakterlerle olamam .

Sen , sen ki....
Ahhh!!! Koca Çınar!
Gönül bağımızın boynunu bükme,
Sahteliklerde, karanlık dipsiz kuyularda,
Kangrenleşen yaralarla, bırakma.
Hayallerde avutma, vuslat umudu ile.
Tahtaları çürümüş, yaşlı eski bir gemi misali okyanuslarda,
Rotasız yollara vurma, yaralı yüreklerimizi.
Tüm olumsuzluklarla , eşkiyalaşan sevdamızı,
Ve...
O yüce yüreğini(mi),
Sevgisizlik diyarın da yok etme sevgili...

Şimdi , şimdi,
Söyle sevgili söyle ,
Yoksa, yoksa ben...
Ben!
İmkânsız mı sevdim.
Ben
İmkansızı sevdim sevgili..
Ben!
İmkânsızı mı sevdim ,
İmkân/sızı mı?



Şiirime buğulu sesiyle can veren kardeşim Funda SAĞLAM ' a sevgilerimi saygılarımı gönderiyorum.