Ben Ruh Eşin Bile Olamam

Martıların ruhuna saklanmış gece,
Çığlıkları duyulur kaf dağından,
Ve ben üşüyorum Nemrutun zirvesinde,
Çırılçıplağım düşlerin en tepesinde,
Bir çığ düşüyor ruhuma yalnızlıktan koparak,
Altında kalıyorum nefessizce,
Haklısın sevgili, gitme vaktidir şimdi,
Yokum ben gerçeğinde,
Hayallerinde yaşa sen beni,
İsteme benden gözlerine bakamam,
Böylesine hıçkırıklarla ağlarken,
Ben ruh eşin bile olamam,
Bel bağlama, ümidini kes benden,
Gideceksek birlikte gidelim hadi,
Ardına bile bakma sakın giderken,
Ben ardıma bile bakmayacağım.
Sen uzak şehirlerde yaşarken beni,
Aslında ben hep sana varacağım.
Uzaklar yakın olur sevgili,
En ateşli düşlerin yanan teninde,
Sen herşeyin en güzeline layıksın.
Biliyorum gidersin bir an benden,
Geri gelmezsin, dönmezsin bana,
Nelere kızdığımı anlarsın,
Gözlerine saplanan bakışlarımdan,
Şimdi sensizliği yakıyorum ben,
Yokluğunu çekiyorum cigaramdan,
Sakın vazgeçme hayallerinden,
Gerçeklerden ise asla kopma,
Sen kendin için yaşa hayatı,
Sen isteyince dursun zaman,
Sakın benden isteme varlığımı,
Ben ruh eşin bile olamam.

Doğrusun aslında nasiptir herşey,
Yaşamak gibi, sevmek gibi,
Ve ötesinde başka durak yoktur,
Alırsın ayrılık otobüsünde yerini,
Götürür seni, yahut getirir nasibini,
Beklemeler kar kalır yanına,
Gerçek sandığın düş sevişmelerinde,
Yangınlar tutunurken tenine,
Zaman geçer de unutulur elbet,
Unutmak kolay mı deme,
Bildiğim herşeyi sildim şimdi,
Hayallerimi kağıtlara yazmıştım,
Bir avuç suda yüzecek,
Kağıttan gemiler yapmıştım.
Biliyor musun güzelim,
Sen benden gittiğin gün hepsini yaktım.
Artık sana istesen de bakamam,
Gözlerim kör, duyamam seni sağırım.
Ben ruh eşin bile olamam.
Affet beni, ben affettim seni canım.