Benim Öyküm...

Benim sevdalarım; ağır bir enkaz gibidir
Enkazın ardındaki, ölülerle anlamlaşan!

Zamanın ışıltılı gölgelerinde depreşir;
Kulaktan kulağa ses verir gibi!

Durgun bir su kenarında kendini dinlersin
Hayatın sorgularıyla kendini sınarken

Bir varsınla bir yoksun arasında
Doğum sancıları çekerken bir ana
Ölüm sancıları çeker;
Aynı anda yaşanmış bir rüya...

Yaşamdır; göçüp gitmenin kaderi
Kaderdir işte; yaşadığının göçüp gittiği...

Hülyadır işte;
Gerçekle yalanın çizdiği..!




Arifi 2007