Bıçaklanmış Şiir

Bir şiirde bir adam öldü
Sonra, başka bir adam daha öldü... / Bir şiirde...
Son bir adam vardı ölmek üzere.../ Ucunda kalemin...
Kâğıdın en hüzünlü yerinde
Bir satır boşluğunda yüreğin...


Karanlığı süpürüyordu gece
En koyu rengiyle...
Bir adam düşüyordu
Koynunda uyuttuğu bir fahişenin
Bakir yüreğinden, ölmek üzere.../ Bir şiire...

Adamın ölmek üzere olduğu yerde
Bir satır boşluğunda yüreğin
Suç izlerini yakıyordu bir kadın
Ucunda kaleminin...


?'Bir şiirde, bir adam daha öldü''


Sonra...

Bir kadın kaldı... / Ucunda kalemin...
Mürekkebin zehrine dokunan kadın
Son bir kez ayırarak kendini bir virgülle
Eşkâlini mühürledi şiirin üstüne
Noktayı koydu cinayetine...


?'Şiirdeki ölü adamlar...''


Bir kadında bir şiiri ağlattılar diye
Hiçbir satıra sığamadılar...
Adamlar öldüklerinde yalnızdılar...
Bu yüzden
Ucunda kalemin
Bir şiirde
Bir satır dahi yaşayamadılar...

Bir şiirde bir adam öldü
Sonra bir adam daha...