Bilmiyorlardı

Öldüm...
Kimse farketmedi öldüğümü
Nefes alış verişime aldandılar.
Oysa ben her nefeste seni soluyordum
Ve her solukta tekrar ölüyordum.
Bilmiyorlardı..

Sustum...
En çok susuşlarıma kandılar.
Sana dair cümleler dökülmüyor diye dudaklarımdan
Unutulup, silikleştiğini sandılar.
Oysa ben her susuşta seni haykırırdım
Ve her haykırışta biraz daha susardım
Bilmiyorlardı

Ağlamadım...
Belli etmedim hüznümü gözyaşlarımla
Çünkü korktum!
Süzülürse gözyaşlarım yanaklarımdan,
Dudak izinin bıraktığı is
Aşınacaktı yanaklarımdan!
Ve her damla biraz daha alacaktı seni kalan yanlarımdan
Bilmiyorlardı.

Gülmedim.
Sensiz her gülüş, her mutluluk haramdı bana çünkü
İhanet sayardım anılarıma gülüşlerimi
Ve gülemezdim!
Onsuz mutluluk uğrayamazdı bana
Bilmiyorlardı.

Vazgeçmedim...
Her defasında yineledim sözlerimi.
Ben hep sendeyim, sen bende olmasanda.
Bekleyeceğim dedim.
Sözüm sözdü!
Ve her sözde biraz daha eksilirdim.
Bilmiyorlardı.

Bilmiyordum!
Öyle çalıp gitmiştin ki beni benden.
Kimliksizliğimin çaresizliğiyle kalakalmıştım.
Kalakaldım!
Sensizliği alıp koynuma kaç keredir boşça denizi seyredişim bundandır.
Gözlerinin özlemini giderir deniz
Ve her rüzgar sanki kokunu burnuma getirir.
Öldüremedim seni içimde.
Öldüremedim!
Kıyamadım o güzel yüzünün masumluğuna.
Bakışların geldi aklıma
Vazgeçtim.
Ne çıkarıp fırlatabildim seni yüreğimden
Nede öldürebildim ..
Bu yüzden bir deli gibi büyüttüm seni sol yanımda.
Deli gibi seviyorum hala.
Anlıyormusun!
Deli gibi!