Bilmiyorum

Hoyrat eser vurgun yemiş hasretinle yine bu sensiz şehre.
Gökyüzünden dökülen yağmurlar eşlik ediyor göz yaşlarıma,
Bir ben ağlıyorum içten içe, herkes kahkahalarla gülerken.
Çırılçıplak duygularım, yalınayak düşlerimde yine sen varsın,
Sen duymayacaksın bu nidaları, benden uzak şehrinde.

Haykıracağım son sesiyle yüreğimin her titremesiyle.
Bulutlar vurulacak göğümde, gökler ağlayacak üzerine,
Kanadı kırık bir martı çığlığıyla düşecek düşlerim saçlarına.
Her dokunuşunda saçının tellerine acıyla titreyecek canım.
Ve ben hep seni düşüneceğim, tıpkı şuan ki gibi .

Ne çare gelir elden!...
Yoksun işte... Uzaksın işte...
Kim bilir şimdi nerdesin ?

Ama sen kapanmayan en derin yarasın yüreğimde.
Dinmeyen göz yaşım, pişmanlığım, unutamadığımsın.
Şimdi çok geç olsa da farkındayım her şeyin,
Vuslat yaksa da içimi bilirim anlamı yok senli düşlerimin.
Bilirim yarım yamalak yaşadığımı sandığım günlerin.
Gecelerinde hiç ama hiç bir anlamı yok !

İnan bir kez değil ...
İnan bin kez değil ...
İnan binlerce kez yokluğuna ağladım...
Bir teselli olur mu ucu ucuna eklediğim sigaralar...
Bir teselli olur mu yaşlarımla yarışan yağmurlar...
İnan bunu bende.
Bilmiyorum