Bir Adam

Bir adam vardı yaşı kemale ermiş,
Sevgiden yana çok hayalleri olan,
Ruhu bomboş, dünyası yarım yamalak,
Yaz günün de bile yüzü solmuş olan.
Bir adam vardı, seni her yerde arayan,
Buldum demekten korkan, yüreği ödlek,
Kaybetmekten daha da çok korkan,
Ama samimi, saygılı, dünyası sevgi dolu olan.

Bir adam vardı seni gördüğünde yüzü gülmüş,
Sana hızla sarılan, hadi mutlu olalım diye adeta yalvaran,
Geçmişindeki yalnız adamın ölümüne sevinen,
Bir adam vardı.

Bir adam var şimdi, yerinde duramayan,
Yürürken dimdik, yanında olunca sana sarılan,
Sarıldıkça dudakları sen kokan, öpen okşayan,
Bedeni titredikçe senle bulutlara uçan,
Seni de yanında uçuran.

Bir adam var şimdi biraz fazla geveze,
Bazen unutkan, bundan dolayı salaklıklar yapan,
Gaflarıyla ansızın seni üzen sonrada yalvaran,
Boşboğaz işte, ama çok seven, senle çok mutlu olan,
Salaklıklarına doyamayan.

Bir adam var, bebeği sende, karnında,
Baba olmuş ama ona sarılması hayal olan,
Gözlerine baktıkça içi yanan, kavrulan,
Kader deyip, geleceğe, senle umutla bakan.


Bir adam vardı ya hani yaşı kemale ermiş,
Şimdi de bir adam var ya hani biraz geveze, salaklıklar yapan,
Bu adam hep olacak, sendeki sevgi yaşadıkça,
Sen ona sarıldıkça, sen ona güç verdikçe,
Zaman zaman ona haddini bildirdikçe.

Eğer bir gün sevdam, eğer bir gün sendeki sevda biterse,
İşte bu adam o gün olmayacak,
Son anda salaklık değil, akıllılık edip,
Sensiz yaşanmayacağını anlayacak ve ölecek,
Tarih bu adamı yazmayacak, beklide kimse bilmeyecek,
Ama bu adam seni ölünce de sevecek.


28 mayıs.2010.İstanbul.