Bir Ben Bir de Sensizliğim

Sendelemiş bir hayatın satır aralığından sesleniyorum
Duyuyor musun..?

Katran karası bakışlarını kaldır gözlerimin ucundan.
Göğsümde huzurla uyuttuğun bembeyaz kadınlığını da al.
Yastığımda unuttuğun kokunu da götür giderken.
Bir ben kalayım senden bana hatıra bir de sensizliğim.

Beni sende bırakıp gittiğini sanıyorsun değil mi?
Oysa aynamda aksin duruyor öylece
Işıkları kapatınca gülüşün aydınlatıyor geceyi
Gözlerimde rengin duruyor mesela
Sol elimi sağ elimle tutuyorum saçına değdi diye
Kalemimi gözlerinden öpüyorum
Sen kokan mısralara elçilik yaptı diye
Gitmedin aslında,
Daha çok sokuldun yanı başıma

Şimdi seninleyim, geceye uzandım
Hasretlerini topluyorum sana benzeyen yıldızlardan
Ufkumun gölgesinde serinliyorum
Umutlarımın mavisinde kulaçlar büyütüyorum
Gökkuşağının yedi renginden bir hayat besteleyerek
Ömrüne sözler biriktiriyorum

Gitmedin aslında
Yalnızlığıma çilingir sofrası kurup
Dertlerime kadeh kaldırdın gecelerimde
Peki ya gündüzlerim...?