Bir Buselik Elveda

her ateş, küllerinden doğurur kuzguni bir geceyi,
ve nazenin bir sabaha doğan her güneş;
kötürüm bırakır gecenin en karanlık yerini...

zifaf etmeden gün ve gece
iki damla şiir ol gözlerimde
soğuk ve ince...
yüreğim kuraklaşır,
bedenime yağmur düşünce.
bir yağmur ki gözlerimde;
halsiz ve ipince...

siler mi özlemini kuşların gövdeme bıraktığı kanat izleri?
ya da tenimi vururken gecenin sessizliği,
hala bir buselik elveda hakkım kaldıysa eğer;
sakin ama öfkeli;
en savunmasız yerimden vur beni,
yüreğime elvedanı,
kulağıma gül sedanı bırak sadece..

yine vakitsiz boğuldu zemheri,
gökyüzüne mısra mısra aşkın çizili,
her mısrada sen gizli,
her gizlimde binlerce bulut boğdu beni...

uyut şimdi beni uyutabilirsen,
ağaçların serenatıyla geceye
kuş tüyü ninnilerle
hayal yamalı masallarla
yağmurun sesinden bir türküyle..

her yağmur, özleminden doğurur ebruli bir mevsimi,
ve özlemin ıslattığı naif her bedenin;
düşer oldu kalbine mevsimin en aydınlık gölgesi...

yarsız düşlerde kurmak varmış kaderde,
yalnızlık senfonisiyle dem vurur acı yüreğe.
uzak olan ne kaldı söyle ey gece!
bir daha geçecek mi içimden ıslak bir serçe?

şimdi bir hoşçakal asılı kaldı dilimin ucunda,
aşkınla yanarken gözlerdeyse iki damla...

songül karadağa katkısı için teşekkürler...