Bir Devrim Ol İstedim

Bir kuşluk vaktiydi,
bozup kurallarını yüreğim
illa sen dedi!

Bir devrin yaprak aralarına,
gün doğumlarına,
gece efkârına,
sabah ezanlarına,
buhran zamanlarına,
tabir-i rüyalarına,
hele sesinle içimde kopan sevinç çığlıklarına
nasıl da yer ettin!

Her ayrılıkta illâ ben dedin!
gözlerini söküpte ömrümün dipnotlarından
gitmeyi hiç beceremedin!
ama ruhumun yarım yamalı sohbetlerinde kalmayı da bilmedin
ayaküstü şafak vakitlerime hep izinsiz girerken
her akşam sakinliğimden başına buyruk gitmeler seçtin

Kal dedim!
bir nefeslik devrim ol istedim...

Kal dedim!
dinsin istedim özlemim...
sense yalnız düşlerimde olmayı sevdin!
ıslak kirpiklerime gözlerinin resmi asılırken
boylu boyuna uzanmış gölgeni ruhumda terk edip gittin!

Dur dedim!
soluğum tıkansın istemedim...

Dur dedim!
bir şair daha düşlerini mesken eden sevgiliye
gerçekten yoksun sözcüklerle seslensin istemedim...
Sen dedim!

Mütemadiyen kendime az geldim,
sende çoğalmaktı tek derdim!

Şimdi her vaktin bölünüşünde
gül kurusu özlemin filizleniyor sürgünümde.
sana varıyor her yolumun çıkmazlığı,
düşlerimin iziyle...

ve sesini dinliyorum bir şiirden geçercesine...

(korkma eşin dostun dediği sadece şakadır / biliyorum yanında olmak bana fazlaca abartıdır!)