Bir Gidişin Prospektüsü

/Gidince/

Hüzün deminde kapanır kapılar
Boynu bükük afif bir sus kalır geriye
İçinden atmak istediklerini
Yollarsın beynine
Kahırdır
Sitemdir
Hırs
Üzgünlüğün haklılık halidir!
Sen derdest etmeye yollarsın ona güya;
Değirmene,
Bir paye hiç olmazsa!
O öğütür yorumlar hatalarını imbikler
Yollar gerisin geriye
Bir siyah yafta iliştirir

Atamazsın içindekileri düşündükçe!...


Mavi atlasları yırtarsın
Sorgulamalar kaos yaratır
İçindekiler sığmaz bedene
Üstünü başını açarsın
Darlıklar boğar seni
Duvarlar yakınlaşır gitgide!
Kendini dışarı atarsın...





Demode bir alışkanlıktır
Hiç sevmediğin ama mecburi izlediğin bir film!
Görmek bakmak değildir artık
Duymakta işitmek!
Ne alkol önler düşünmeyi ne başıboş sokaklar
Saçların kısalırken-dökülürken-
Tırnakların uzar
Kir düşer diplerine
Bir gidişin ayak izleridir vuran yüzüne!



Giderek haklılıkların eksilir!
Sorular sorguları bir tepeden yuvarlar
Giderek büyüyerek çığlaşır
Duymak istemediklerin-gerçekler-
Söylediklerinin-hatalarının- önünde yürür!
Z/amanla kabul edersin
Duy/ma problemin olmadığını..


Ve anlarsın
Saçların neşeden,
Tırnakların kederden uzadığını!


Duymak istememekten büyük sağırlık olmadığını!