Bir Gün Bir Masal Ölür

bir gün bir masal ölür dudaklarında bir çocuğun
ve bir yokmuş diye başlarmış düşlerinde hayat

gecenin çalınmış yıldızları
ay sıvanmış karaya
uykusuz gözlerde hüzünlü yarınlar
ve ıslak kirpiklerde dilsiz matem

artık kalemi kırılmış ömür gibi
umutlar gömüyor kurak toprağına bahtının
ve gülmek kaf dağların ardında/ uzaaaaak

önce bir ananın yitirir sıcaklığını zamansız
ve buğulu penceresinde bir baba dönmesini onutur
korkular yalnızlığını söylerken sonraların
dolanır diline bin ahı isyan

vakit tamam bütün resimleri ağlar mesut zamanların
şehrin kuytularına taşınır bir garip
mağlup ve mağrur büyür beyhude şikayetler
ve nice sabahlara taşar karanlık

acı söylerken gerçekleri bu çarkın
ağıtlarına sus vurulur canın