Bir Hilal Bakıyordu Dağın Doruklarından

Bir hilal bakıyordu dağın doruklarından,
Bir ceylan ağlıyordu pusu var diye orda...
Dalların çıtırtısı geceyi bölüyordu,
Mehmetçik çelik gibi zafere yürüyordu...

Bir ana bekliyordu oğlunu dua ile,
Diğer çocuklarına gurur ile bakarak.
Bir baba basıyordu ayağını şevk ile,
Ömrünün baharına sevinçleri katarak...

Biri arkadaşının sağını kolluyordu,
Biri önünde duran sipere akıyordu,
Birinin nişanlısı gelir diye bekliyor,
Biri ölürmü diye kafaya takmıyordu...

Şehitler ölmez diye düşünüyordu biri,
Her nerede olursa yaşayacak dipdiri,
Gözümüzde ki yaşlar silinmese kalsada,
Vatan toprağı her yer,bize hüzün salsa da...

Bir insan ağlıyordu,bazıları gülerken,
Gecenin sessizliği arkadaş oluyordu...
Dua edeyim daha sabah namazı derken,
Mevsimi gelmese de karanfil soluyordu...

Rahat uyusak diye onlar uyumuyordu,
Vurulup düştüğünde sesi de çıkmıyordu,
Bir yüzbaşı ağlıyor,vah be yavrum diyordu,
Bu millet senin gibi arslanlara yanıyor,
Bu hain köpeklerin yanlarına kalmıyor...