Bir Kadın Bir Şehir Üç Serenat

1


bir varmış
bir yokmuş
çok varmış
hiç yokmuş

ve önüne düşer
yalnızlığın
gökteki en ateşi gördün mü
yandın mı?
yoksa
aldırmadın mı?


2

ve
eliyorum zamanı
tüm renklerden sıyırıyorum tenimi
şarkı söyler gibi giyiniyorum
dokunmaya korktuğum hislerimi
gökyüzünden bakıyorum yüzüme
şehrin gözlerinde yalnız bir yıldız gibiyim


ey, tarihinin saçlarına karıştığım şehir
imbât adımı üfleyince alnımda ki gemilere
köpük köpük başım, dalga dalgadır ruhum
oy, misk kokulu güzel dünya
ah gücüm yetse, yetse gücüm
yelesinde mavi türkülerle bir tay
güneşin serdiği yoldayım
şehrin ellerinde uçurtma gibiyim

ey, saçlarıma ay ışığını getiren şehir
acılarıma değince gerdanımda ki inciler
kadın gövdem ne çok sustu yokuşlarında
gölgem büyüdü kaldırımlarında
alnımda kurban kanı
nabzımla sınadım düşlerimi
asırlar öncesinden kayıp bir imgenin peşindeyim
gizemli bir gurbete ağlayan kadınlar var
şehrin yüreğinde ağıt gibiyim


ey, tenime mevsimleri getiren şehir
küçük, açık penceremden girmiş güneş
yaktım tüm güzleri derim, bir oh çekerim
yağmur gelir aniden
tüm kainat biçimleri
geçmişin tüm hadiseleri
bütün soru işaretleri
oturur koltuğumda
nefesimin dumanında eser, tüm bilinmeyenlerim
uçurum kenarında açan bir gülün gerilir kanatları
şehrin ellerinden sırra kadem basan düş gibiyim




hatırlamıyorum yıllardan neydi
yorgunluğa döşek serdim
görmek istedikleri yerdeyim
ey, kulesinin infazında asılı kaldığım şehir
sus dillendirme
kimliğimin cümlesini



3

aranılan neydi
sessizlik, düş ve özlem

hep bir eksik

tek bir renk
tek bir renk

hep bir eksik