Bir Kadının Gözünden

?Kadın kendi gözlerinde öldü
Gün geceyi basmadan
Bir saat önce?








Aşk;



Adamın gidişiyle viraneye dönmüş
Evin sökük duvarlarında
Fahişe öpücükler flu çizgiler arasında titrerken
Göğsünden akan karaya çalınmış hüzün
Resmini çiziyordu suratına
Eros o sıra çaresizliğin tohumlarını
Ellerinde savurarak kapıya dayanmış
Kadının kalbini delip çaresizliğin tohumlarını ekiyordu



İçine çektiği koku acının verdiği sancıyla
Ter olup bedeninde süzülürken
Üryan gece yatağa sinsice sokulmuş
Kıvrandırıyordu tenini
Cepleri yırtık hayaller ise
Portmantoya asılmış
İpini çekecek cellâdı bekliyordu
Ve nemli camda sahipsiz kalan dudak izleri
Yerlere damladıkça
Bir kadının gözlerinde aşk tükeniyordu




Yalnızlık;



Fırtına çocuk çığlıklarını yutmuş
Gezinirken
Cilo Dağının sırtında
Gökyüzünün başıboş laciverti
Denize arsız yakamozunu akıtıyordu
Dalgası ise
Sömürülüp parçalanmış canların suratını
Bırakıyordu kayalık kenarlarına




Kırılmış nota düşüyordu o an dilin ucuna
Kanatan sesler tırmalarken kulak zarını
Ağzı süt kokulu yalnızlık
Şehrin perdesini yırtıp giriyordu
Kadının kimsesiz kalan tapınağına
Ellerini saçlarına dolayıp
Sarhoşlukla inleyen benliğini aşıp
Gerdanından aşağı süzüldü
Bir kadının mahremiyetiydi artık yalnızlık




Ve Tanrı...

Günahın çatlağıyla büyüyen avuçlarını
Her açtığında semaya
Siyah elbiseyi takardı bulutlar
Kadının utanç içinde boğulan yanına
Dişlerinin arasından dökülürken
Lâl dualar meleklerin huzuruna
Asla kutsanmadı ??O?? kadın Tanrı?nın kitabında?