Bir Mendil Salla Çocukluğuma(baba)

hayli zaman hayli zamansızdım...

saçlarımdaki külleri dağıtan yokluğun
bu sefer hangi kadersizliğin pençesinde aynalara küskün..
devrilen soluklarımın her biri semada sana yakınıyor...
en çok da senli sabahları özlüyorum
koltuğunda tavla
elinde içine çekilmek için sabır/sızlanan sigara.
dumanı yorgun bedenine müptela.
telaşla kurutulan ölgün mevsimler tütüyor dudaklarında..
şimdi yokluğunun kafesinde seni özlüyorum,
bir mendil salla çırpınan çocukluğuma ...

hep istemişimdir karga tulumba o günde sana
''gitme,daha vakit erken,beni terketme''diyebilmeyi...
ama diyemedim işte,dudaklarım mühürlendi,
şakaklarımdaki terin aleviyle sustum...
şimdi desemki;
gitme baba ne olur gitme
takvimlerim seni uğurlamak için çok erken,
hazırlıksızım,
ansızım,
kanıyorum geçen her yıldıza...

ne fayda!!!

//daha yeni düştü aklar siyahına,
daha çok koyusun baba//

sana olan suskunluğum devrini yitirmedi ,
hala gözlerimden anla yokluğumu,
ne kadar bitkinim sorma,
pranga yemiş kuşlar gibiyim,
özgürlüğüm elimde kanıyor baba,
yorgunum anla
sana satırlar dökmekten başka neye yarar ki bu eller
satırlarım suskun
suskunluğumdan anla
seni özledim baba...

müzik-umutfm ağlayan(fon)