Bir Ölünün Hezeyanları..

İnanmazdım hayattayken
Doğruymuş meğer,
İnsan öldükten sonra izlermiş,
Bir süre kendini uzaktan.
Ağlayanları görürmüş
Kendisi için
Feryat edenleri,
Sesleri duyarmış tek tek..
İnanmazdım hayattayken,
Doğruymuş meğer..

Tüm dostlarım oradaydı,
Daha duymamışmıydın bilmem,
Sen yoktun yanımda.
Bir tek sen yoktun,
Sebebimken ..

Onca hengame bitti şimdi,
Yatırıp gittiler beni ebediyyen
Şu karanlık çukura
Üzerime yağmurlar yağıyor şimdi
Sessizliğin sesinde,
Kuru yaprak hışırtıları var burada,
Birde unutamadığım gözlerin..
Ölmeme rağmen,
Unutamadığım..

Ne zaman biter
Bu tuhaf düş hali ve ne zaman
Uyurum bilemem de
O karmaşada unutamadığım
Tek şey okuduğum o yazıydı,

'' Göğüs açıldı,
Kalpten çıkan ana damarların
Dallanması normal görüldü,
Lokalizasyon had safhada,
Anatomik diseksiyonda
Kalbin iç boşluklarında,
Maktülün ölümüne neden olan
..... isimli kadına
Ait olduğu tespit edilen
Keskin ve öldürücü bir bakış
Ve ölümcül bir çift söz çıktı''

Otopsi raporumdu..



(otopsi raporuyla ilgili şiirde geçen kısa terimler
bu konuyla ilgili teferruatlı bilgiler
veren bir siteden alınmıştır)