Bir Rüzgar ki Estikçe Eser

Çölün ortasında nazlı bir ceylan
Zümrüt gözlerinde yeşerir gün
Yakar çölün kavurucu sıcağı
Gümrah bakışlarında ıslanır zaman



Gün olur;
Damla akmaz gözlerinden
Figan düşer kirpiğine
Kurur
Çekilir göz pınarları...



Bi rüzgar ki estikçe eser...
Dokunsan düştür
Seraptan öte gitmez...
Bazen ne fırtınalar koparır yüreği
Kimseler bilmez...
Hasretlikler...
Yalnızlıklar...
Ve çöle mahkum olmuş bir yürek...



Yine de gülümser inadına
İçi kan ağlasa da
Ser verir sır vermez...
Solar gülşeninde nazlı çiçekleri
Yine de ah demez...
İntizar etmez...


_Kardelen_