Bir Şair Yetişiyor

(Elif Yalçın'a)




Bir şair yetişiyor,
Yürekli mi yürekli,
Kalemi ok gibi delip geçiyor bazen,
Çiçek açıyor bazen de mısralarında.
Topluma borcunu ödercesine,
Anneye, ağaya, vurdumduymaza,
Mesaj veriyor,
Dank ettiriyor kafalara,
Yazdıkça.

Küçücük yüreğine sığdırmış koca dünyayı,
Yelkenlerini doldurmuş rüzgârlarla,
Kalktığı limandan uzaklaşmadan,
Heyecanla, azimle,
Ufukları hedeflemiş.
Sabahları bekliyor, akşamları da.
Yazıyor gündüzleri,
Akşama kadar,
Akşamları da geceyi yazıyor.
İnsanca, yüreklice hem de.

Okudukça coşku kaplıyor insanı,
Şairi düşünüyor okurken,
Birde kendine dönüyor,
Acaba bu şiir bana mı,
Şair bana mı kızıyor acaba,
Düşünmeden edemiyor,
İnsan.

Nokta kadar menfaat için değil,
Dünya kadar kâr için bile,
Asla virgül olmayacak,
Asla eğilmeyecek bir yürek.
Yazdıkça yazıyor,
Dünleri,
Bu günleri,
Yarınları.

Yazmalısın mutlu yaşamlar için,
Yarınlar için.
Şairsin, yürekli kal hep,
Tıpkı bu günlerin gibi doğru,
Yarınlardan isteklerin gibi,
Mutluluk olsun şiirlerin.
Yol gösteren,
Bazen kılıç gibi keskin,
Bazen çiçek gibi hoş,
Bazen de sen gibi olsun.
Sevgi olsun dopdolu,
Sevgi olsun her zaman.




26.05.2009.İst.