Bir Şehir-Beş Şair (Kolaj)

//

Bileklerim asılı meydanda ki uzun söğüt dallarına,
Çentik çentik alnım öyle upuzun acı bir aşk misali.

//

şimdi
yüreği ağzında bir şiir düşer kalemimden
zamanıdır !
şehir uyanır...
eski, yorgun ellerinde özlem
tepelerinde ay şavkı
usulca ölür sevgililer
görmez sabahı...

kapat gözlerini şimdi Homeros
ve bir savaş meydanında say kendini
duyuyor musun
canını arabaya vermiş nal seslerini küheylanların
Hümayun kapısında bak nasılda muhteşem Süleyman
iki yakasında iki çağ_iki kıta taşır bu delikanlı!
işte burası göremediğin yazamadığın Süleymaniye
şurası da imkansız taşlardan düzülmüş
müjdeli burçlar diyarı Eyyüb_ül Ensariye...!

Sokaklarında başlar inceden bir telaş
oysa güvercinler güne bir avluda başlamıştır
seni çığlık çığlık yaşamaya
hayat mağlubu bir ihtiyar saçtırmak ister keşkelerini
koymuş buğdaydan tezgahına kese kağıtlarından
sus bağırır gözleri alan yok mu İstanbul

Cigara ucundan küllere yansıyan yırtık pırtık döğüşler,
Sırf yakamoz hallerde mai intiharına meyl etmek için.

deniz buruşur ...itiraz eden olmaz
gökyüzü gri
okunaksız bir duvar yazısı ilişir gözüne
ayak izlerinde
İstanbul asilliği....

mahremine el uzatanlar yatar şu tepede
mavi incili şuh kadının gerdanında
aldanma ağlayan martı seslerine karışmış dinginliğine
derler ki;
burada iki kuşluk vakti gören daha yar olmaz başka memlekete
alıverir adamın aklını...
Üçüncü Selim bak bu da
çay içiyor piyer lotide...!

Taşında altın arayanlar caddelerde dolar ve boşalır
bir yakanda Bağdat bir yakanda istiklal
gün aşırı kim bilir hangi eller burada buluşup ayrılacak
birisi gazetesinin yanına bir kahve isterken
bir diğeri gelecek sevgilisinin boşluğunu
bir bardak çay ısıtmak için seslenecek
hayatları başka beklentileri farklı
insan adımları topuklarında bir uğultu İstanbul.

Yokuş yukarı doğan bembeyaz güvercinlerin yırtık göğü,
Bir bulutun tebessümlerinden kendine bakar mı acaba?

ve
boğazın mavi huzurlu sularında sela
al saçlarımdan savur beni yakala
karşımda ışıl ışıl kızkulesi
sarhoşluğuma ver sözlerimi
affet İstanbul
affet !
göm kaderimi....
göm...

şimdi
aç kollarını onu on geçe gibi göğe
fısılda aşk dolu sözcükler
korkma!
anlaşılır burada hangi lisandan konuşursan
hadi;
ister bir öpücük kondur Hisardan Çamlıcaya
ister bir salıncak kur Bebek İstinye Salacak arasında...!

Nutfeli topunda nazlanır güneş batmamak ister gibi
Üsküdar'da bir balıkçı toplar son ağlarını
malum boğazda bir lokantaya akşama taze balık lazım
çupra ve istavrit o ağda son maviyi içmekte
arkada bir balık tezgahında onur konuğu dülger balığı
canhıraş çırpınır cansız yankılanır bir ahı,İstanbul

Ortalarda bir kadın güneşini çıkartıp asar dudaklarına,
Gözleri koşturan bir hayalet elinde ayna takılır peşine.

sarıl bana deniz
sarıl...
hadi !
gezdir göğsümde ellerini
küskün ölen insanlarda olacaktır , elbet...
bir kez olsun
son kez olsun
İstanbul ...kır kalemini...


burası tarihin kılıç kuşandığı viyadüktür Agamemnon
Akhilleusu kıskandıran kadın budur işte!
çağları deviren Sultanların mavi rüyası
nirvananın bile bir ayağı buradadır derler
tüm dünyanın da gözü...!

Uzar geceleri sabahın telaşını taşıyanların
oysa kimileri yeni günün işkembe çorbasına kaşığı salmıştır
yalpa ayakları taşımayan bedenin silueti
ayıplayan bakışların nahoş çalımına takılmıştır
bir çocuk elinde birkaç tane kağıt mendil
Kadıköy iskelesini yalvaran gözlerle adımlamaktadır
parlatılan ayakkabıya metelik veren de alan da
minareleri kılıç kubbeleri kalkan bir düşe dalmıştır İstanbul
İstanbul

/

Sunu//

Uzaktan uzağa bir tren sesi duyuluyor,
Melek düşlerinin üzerinden geçen,

Ölmekse ölmek yarı yaşar bir kent gibi,
Yaşamaksa en alasıyla İstanbul misali.



Not: Seriye katkıda bulunan asıl şairler sevgili Nebile Abla,Serhat Abi ve Mehmet Abi'ye, şair-i şuara iri gözlü aşk kadını İstanbul'a sevgi,saygı ve teşekkürlerimle...