Bir Yıldız Kaydı Sensizliğe...

Kaldırdım tozlu raflardan duygularımı,
Sensizliğe bile yer yok artık.
Savurdum kelimelerimi yokluğuna,
Yalnızlığa kızıp ağlamak yok artık...

Sel'e verdim hasret kokan külünü,
Alaylı bir nağmeydi kulağımda sesin,
Meltemine kattım,üfürdüm dudaklarımdan işkenceni.

Sildim defterimden ismini...
Adına yazılan şiirler yok artık...

Sessizce ağlayan bir yıldız girdi düş'üme,
Unutulmuş mısralardan gelmiş.
Her hüzünlü şarkıda ismini hecelerdi.
İllede ''sen'' dedi...
Kaydırdım kadehimin beline.

Uyduruk senaryolar yazıyorum yüreğime şimdilerde,
Peri masallarından çalma öyküler var elimde.
Ama..........
Ne sen varsın Kâf dağının ardında,
Ne de ben üç vakte kadar gelebilirim yanına...