Biraz da Sen Üzül

Şiir süzül bakalım
yüreğimin ve beynimin derinliklerinden
tam on ikiden vurmalısın vurdun mu
tam yerinden
süzül bazen yanaklarımdan.


Bir güvercinin kanadındaydı bazen kelimeler
çırptı kanadını güvercin
üstümüze düşüverdi cümleler
bazen tanıdık bir yurt köşesinde
arada bir sokakta mendil satan kızın
hüzün ile karışık neşesinde...


Şiir süzül bakalım süzül alabildiğine
yor beynimizi, gözlerimizi, yüreğimizi
yor ki ruhumuz dinlensin...


İki damla göz yaşını
denizlere çeviririz sihirli değnek ile bazen
Ay'ı alırız gökten
ceketimizin iç cebine koyarız
ve biz şairler
bazı şeyleri başka insanlardan
farklı farklı yaşarız
bazen bir adımda Ağrı Dağını aşarız
bazen de on santimlik kaldırımdan düşer
aklımızla yüreğimizle kendimize şaşarız...


Şiir süzül bakalım süzül
ben hep üzülürüm de
vatan için gözünü kırpmadan
önünde ki yoldan bir adım sapmadan can verenlere
kin duyarım hainlere zalimlere
birazda sen kin duy sen üzül...