Biraz Mavi Biraz Gri

Çocukları sevinçle koşan bir akşamı yüklenip
Alnından öptüğün bir sabaha uyandırdın beni
Yalnızlıklarımdan örülmüş duvarlarım yok artık
Ulu orta bir halde bıraktın beni
Aşk gibi
Deli bir alışkanlık gibi

Sonsuzluğun mavisi b/ulandı
Kara yazgılı düşlerimin gerdanına
Sardunyalar büyüttün
Yalnızlığımın tam ortasında

Sana dair acılardan dem vurduk
Bana dair susuşları konuşturduk
Islak gecelerin o tenha sızılarında

Bak şimdi nasıl da değişti günlerin rengi
Bütün vakitler akşama erdi
Kızıl melankoli
Zifir bir sessizlik sardı her yeri

Ben hala
Bilmediğim bir lehçe ile bir şeyler söylüyorum durmadan
Durmadan kanayan bir sızının ardına düşüp
Varlığını arıyorum
Yokluğunun acımasızlığında

Yaralı bereli şiirler seçiyorum ikimizin adına
Türkülerin efkarını sarıyorum avuçlarımın ayazlarında
Ara sıra açıp penceremi
Son baharın soğuyan sesini asıyorum kulağıma
Senden sonra
Kimseleri dinlemiyorum ben aslında
Bir gece konuşuyor
Bir de ben susuyorum

Senden sonra
Sabahları adını bilmediğim bir ağrı sıvazlıyor sırtımı
Güne yorgun uyanıyorum
Çocukların dizleri kanıyor her gün
Her gün akşamı dar ediyorum

Kendimi çekemiyorum artık
Ağır bir yüküm bana
Hadi
Ansızın çıkıp karşıma öğrettiğin bütün masalları unuttursana

24.10.2012