Birkaç Adım

.
.
.
.
.

Hava koyuydu
Bize parlak olan
Kendi içlerinde sönüp kayboldu
Yer gök durdu
Tüm görüntüler soyundu

Beni gecenin içine süren
O eni iyi tanımadığım siluetler
Karanlığa kadife elbiseler giydiren yumuşak gölgeler
Tüm günahları peşine takmış
Hızla geçen görüntüler
Sessizce sürüklüyor gezilerine
Hiçbir arzunun uyandıramayacağı hayaller

Kadim dilinden uçan nağmeler
Koca bir hiçlik gibi okşuyor yüzümü
Ulu çınarlar
Kuşkanatları
Zilli böcekler
Tanrı günlüğünden
Müziğini çalıyor uğultulu sesler

Bir yağmur damlası göğün tüm renklerini toplamış dans ediyor yine
Sonsuzluğun içinden

Bize parlak olan rengi bulacağız
Bulunmamış zaman sallanacak avuçlarımızda tutkuyla
Yıldızların sığındığı ülkende
Kantatın romantik kahramanları
Ay tenli suları kutsayacak
Tutsaklığımızı da
Sevinç dolu bir gülüş
Kıyıdaki kumlara değin
Hare hare kundaklayacak çocuksuluğumu dalgalarda
Son aralıktan
Son kez çağıracak tenime yapışan adımı
Yaban çıplaklığın içinden

Kokunu yeniden özümseyeceğim
Tüm yansımaları doğuran tek bir eşzaman
Nesneler ve nesnellerin imgesi olan
Hayat ağacı

Kimi sevsem kadın kokuyor
Özrü kabahatinden daha pahalıya satmak isteyen...