Biten Bir Ömrün Masalı

Onun ,
Gecenin kasvetine sarınmış gözleri
Dumanlara bulanmış elleri
Ve , gardiyan kılıklı geceleri vardı .

Sanki hiç doğmamıştı
Hiç ağlamamıştı
Pırıltılı rüyâlara sarılıp hiç uyumamıştı .

Puslara hüznü çizerdi bazen
Ufuklara aşkı
Oysa o , hiç aşık da olmamıştı
Sevmeleri cebindeydi
Ve avuçlarında , en uzak yıldızlar saklıydı .

Hepsi mahşere mi kalacaktı yoksa
Yüreği hiç aşktan sızlamayacak mıydı
Herkes gibi , binlerce kırığı hissetmeyecek
Ve param parça olmayacak mıydı ?

Dalgalarca kayalara vurmayacak
Vurgunlarda ölmeyecek
Krizantem'leri öpmeyecek miydi yangılı dudakları ?

Kadehinden içmeyecek miydi acıların
Dibinde kaybolmayacak mıydı sevdanın
Ucunda uyanmayacak mıydı yanık bir sabahın ?

Bir mendili vardı kenarı oyalı
Hiç değmemişti o mendile duyguları
Ve üstelik , hiç ağlamamıştı onun ...
Hazan kokulu akşamları .

Artık hayat yolunun sonu gözükmüştü
Gidiyordu kırlangıçlar yüreğinden usul usul
Bir şarkı çalıyordu pikapta
Ömrün son demine dair
Sahile yürüdü sessiz adımlarla
Oyalı mendilini yavaşça denize bıraktı .

Biliyordu
Artık ona , hiç ihtiyacı olmayacaktı !
OLMAYACAKTI !